εγω το διαβασα στον αετο και βιαστηκα να ζηλεψω, να κατσουφιασω, να θυμωσω να στεναχωρηθω για το μελλον των δικων μου παιδιων αλλα αλλα...θυμηθηκα  τα  παιδικα χρονια τις στιγμες μου στο σχολειο, την φοιτητικη μου ζωη αλλα και ολην την υπολοιπη ζωη μου μεχρι τα σημερα και καταλαβα, ο Θεος να με συγχωρεσει, οτι ειμαι ευχαριστημενος, ναι δεν φοβαμαι να το πω (κρυφοχτυπαω ξυλο γιατι ετσι μου εμαθαν οι παππουδες μου και ετσι θα μαθω στα παιδια μου).

θυμαμαι σαν τωρα τους γονιους μου και τον τροπο που με μεγαλωσαν,την μανα μου που μου εμαθε πως να ψηνω ρεγγα στην εφημεριδα και τον πατερα μου που μου εδειξε πως να ξυριστω την πρωτη φορα

την γιαγια μου με τα παραμυθια της (για την αλουπου που εκανε το τσιρλιο της στην κεραμυδα και το φιλευε στον κυρλυκο) και τον παππου μου που με εμαθε να καβαλαω αλογο και να θεριζω με την κοσια

θυμαμαι σαν τωρα την σφεντονα απο ξυλο που προσεκτικα διαλεγαμε και το καψαλιζαμε στην φωτια, το λαστιχο απο σαμπρελα ποδηλατου...θυμαμαι τις παγιδες που φτιαχναμε για τα πουλια και τα παιχνιδια μας με τους βολους και τα καπακια.

θυμαμαι το πρωτο μου ποδηλατο που μοιραζομουν με τα αδερφια μου, το μηχανακι που πανω του εμαθα να οδηγω και να κανω σουζες αλλα και το μηχανακι που ονειρευομουνα.

θυμαμαι τις πρωτες και τις ποιο δυνατες ονειρωξεις μου αλλα και τους πρωτους μου αυνανισμους (μαλακια το λεγαμε τοτε....ετσι το λενε και σημερα ακουω)

την πρωτη Στελλα της ζωης μου στην τριτη δημοτικου αλλα και ολες τις Στελλες που αργοτερα σημαδεψαν την ζωη μου, ζωη να χουνε.

θυμαμαι τις κοπανες (παραλια το λεγαμε τοτε) τα φλερτ, το πρωτο μου ξενυχτι, το πρωτο μου μεθυσι, το πρωτο μου τσιγαρο.

θυμαμαι τον πρωτο μου τσαμπουκα, το πρωτο αιμα στα χειλη μου, την μαγκια στις γκομενες και στην παλιοπαρεα...στον ιδιο μου τον εαυτο.

θυμαμαι το πρωτο γαμισι, τον πρωτο ερωτα το πρωτο σκιρτιμα τα πρωτα τοσο δυνατα συναισθηματα

θυμαμαι το ελικοπτερο των pink floyd να προσγειωνεται στην πιστα της wall και να με σημαδευει οπως σημαδεψε περισσοτερες απο μια γενια στην μικρη μας πολιτεια

θυμαμαι την φοιτητικη μου ζωη, τα πολλα ξενυχτια (λιγα απο αυτα πανω στα βιβλια) τις κρεπαλες,τις εκδρομες,τις τεμπελικες Κυριακες αλλα και Δευτερες και Τριτες και ολες τις μερες που ελιωνα στον υπνο στην ξαπλα και στη βαρεμαρα.

θυμαμαι τα μεγαλα της ζωης μου ταξιδια, τα τρενα και τα βαπορια που με πηγαν μακρια...''μακρια'' αλλα και τα ''βαρυδια'' της ζωης μου που με κρατησαν κολλημενο και παντα κοντα ''κοντα'' , παντα εδω

θυμαμαι τον εαυτο μου κοντοκουρεμενο ποντικαρα, ντυμενο στις χακι φορμες, τρομαγμενο αλλα και...χαρουμενο για τις νεες εμπειριες....με θυμαμαι και συγκινημενο...ναι ναι οταν απολυθηκα και ξεμπερδεψα και με αυτο μου το χρεος στην πατριδα

ολες αυτες τις μικρες, τις λιγες,τις κοινες θυμησες της ζωης μου μεχρι να επιστρεψω ετοιμος για δουλεια και οικογενεια που με εφτιαξαν σαν ανθρωπο, οσο με εφτιαξαν, και με παρεδωσαν πολιτη στην κοινωνια αλλα και γονεα στα παιδια μου να ανησυχω και να ονειρευομαι για το μελλον τους.

και τοτε λεω ναι....τετοια ζωη ας την εχουνε και τα παιδια μου.

τοτε ειναι που δεν ζηλευω καθολου τα παιδια ολων αυτων που δεν προλαβαινουν να φορεσουν τριμενο παντελονι, που δεν επαιξαν και δεν θα πιαξουν ποτε τους στην αλανα και δεν θα ακουσουν την μανα τους να τα φωναζει να μαζευτουν για φαγητο ή για υπνο.

που δεν θα κανουν βουτιες στην θαλασσα χωρις να φορανε σωσιβιο και δεν θα κανουν τσουλιθρα με σακουλα απο λιπασμα στο χιονι.

που θα φοιτουν σε αποστηρωμενα ιδιωτικα σχολεια ντυμενα ομοιομορφα και που θα μαθουν στην γραβατα απο τα εξι τους.

δεν θα δοκιμασουν ποτε τους ρετσινα δεν θα μαθουν τι ειναι το τσιπουρο και δεν θα κοιμηθουνε σε αντισκοινο.

θα οδηγουνε ποδηλατο μονο με κρανος και προστατευτικα και αν κατα διανοια το διτροχο τους αποκτησει μηχανη θα ειναι σκουτερ μεγαλου αλλα οχι και πολυ μεγαλου κυβισμου.

θα κανουν παντα sex και δεν θα γαμησουνε ποτε

θα μιλανε αγγλικα καλυτερα απο Ελληνικα και δεν θα ξερουν να αναψουν ενα κερι στην εκκλησια

θα εχουν καλοχτενισμενα κολαριστα μαλια και ρουχα και δεν θα φανε ποτε φετα καρπουζι με τα χερια

αυτα και αλλα πολλα σκεφτομαι και....θα παω για υπνο ποιο ησυχος...ασε τους μαλακες να τριβουν την καμπουρα τους στην ματαιοτητα και ασε εμας να περιμενουμε ολα οσα μπορει να μας χαρισει η ζωη και να ειναι εκπληξη

καληνυχτα

Υ.Γ

ειχα καιρο να γραψω και παρασυρθηκα....παλι!