Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009

Άκουσα και ένα καλό τελευταία...από πότε λέει έγιναν τα χάλκινα μέρος της κουλτούρας αυτής της πόλης;

από πότε; συμφωνώ...άλλα και ποιά είναι η κουλτούρα αυτής της πόλης;

ας μήν κοροιδευόμαστε...ζούμε σε μια μίζερη, άσχημη, απομονομένη πόλη που δεν έχει να προσφέρει τίποτα στους κατοίκους της, που δεν έχει να προσφέρει μέλλον στα παιδιά της...

ζούμε σε μια πόλη όπου όλοι είναι κλεισμένοι στο καβούκι τους...όπου η μοναδική διασκέδαση για νέους γέρους και παιδιά είναι ο πεζόδρομος και η πλατεία της καφετέριας και του (ακριβού) καφέ...

ζούμε στην καρδία της Πίνδου αλλά με δυσκολία βλέπουμε ουρανό...πόσο μάλλον πράσινο δάσος...

ζούμε σε μια μικρή πόλη που συγκεντρώνει όλα τα αρνητικά της κωμόπολης αλλά και όλα τα αρνητικά της πρωτεύουσας...

κανένας δεν ενδιαφέρεται για κανέναν...οι άνθρωποι φοβησμένοι και η όποια ''εθελοντική'' προσπάθεια αντιμετωπίζεται με τόση καχυποψία ή γιατί δεν καταφέρνει να έχει αντίκρισμα ή γιατί όντως είναι ύποπτη ή το χειρότερο και για τους δύο λόγους!

αν δεν καταφέρεις να ενδιαφερθείς για τις μικρότητες και για τα κουτσομπολιά (ποιος χώρισε, ποια παντρεμένη πηδιέται, που τα βρήκε τα φράγκα...) δεν έχεις και πολλά περιθώρια για hobby σε αυτήν την πόλη!

και αν προσπαθήσεις να σκεφτείς ποιά είναι τα ενδιαφέροντα σε αυτη την πόλη; τι μπορεί να σε κάνει να χαμογελάσεις, να δακρύσεις, να χαρείς, να διασκεδάσεις, να πονέσεις να εφρανθείς, να σκεφτείς βρε αδερφέ...τι;

ρώτησε ένας περαστικός μια γυναίκα στον δρόμο...παρακάμψαμε στην εγνατία για να γνωρίσουμε την πόλη, τι μπορούμε να δούμε στα Γρεβενά, τι είναι άξιο λόγου, που να πάμε;

Την απάντηση την αφήνω σε εσάς...

και αν ξεκίνήσεις να απαριθμείς αυτά που σου προσφέρουν οι άρχοντες και οι θεσμοί του τόπου τι σου έρχεται στο μυαλό;

οι καλοκαιρινές εκδηλώσεις αγκαρίας; (θυμάμαι πόσος κόσμος και πόσος παλμός υπήρχε στην συναυλία της Αρβανητάκη μετά τον σεισμό και ανατριχιάζω...πόσο μάλλον όταν κάνω την σύγκριση με τα....καλοκαιρινά φετσιβαλ!!!)

οι εκθέσεις;(έχουμε ζωγράφους...γλύπτες...τεχνίτες..;)

τα πάρκα με τα λουλούδια;(μήπως αντί να αντικαθηστούμε τα κωλόχερα του ενός με τις μανιταρογκαχελώνες του άλλου...να τα δίνα με αυτά τα λεφτά-πόσα ήταν άραγε-για να στρώσουμε το λασπαριό στον στοίβο του γηπέδου;)

η καθαριότητα;(αλλάζει ο Πίπης τις σακούλες στα στεφάνια-αντί καλαθιών-στις κωλόνες κάθε δύο μήνες μη σου πω!)

το κολυμβητήριο με το άγχος κάθε χρόνο αν θα λειτουργεί;(ποσα παιδιά κάνουν κολύμβηση την πόλη;)

το πανάκριβο για αυτά που προσφέρει (δημοτικο κατά τα άλλα;) ωδείο;

τους χώρους αναψυχής (ΚΑΣΤΡΑΚΙ;) τον υπεροχο στοίβο του (δημοτικό και αυτό) γηπέδου μας; (πόσα παιδιά προσπαθούν να κάνουν στοίβο στην πόλη;)

ειναι και άλλα αλλά πικραίνομαι να τα σκέφτομαι....

Α μήπως όμως έχουμε ομάδες, συλλόγους(κανένας βλάχος και η Πινδος αν κάνει τιποτα), εθελοντές(τα καλάθια της αντιδημάρχου), κινήσεις πολιτών(δεν ξέρω καμία), καταναλωτών(δύο-στα χαρτιά;- ανακαλύπτω στα Γρεβενά!!!!!!!!!!!!!!)

να μην μιλήσουμε για την μητρόπολη και τους παπάδες της...κανένα φωτινό μυαλο δεν μου έρχεται και ο δεσπότης μάλλον κουρασμένος και γέροντας!

αααα έχουμε εκδηλώσεις...τα μανιτάρια...τα μανιτάρια...τον φανό φέτος στην Μπούρα...τα μανιτάρια...

μάλλον είναι ποιό σημαντικός ο σύλλογος μανιταρόφιλων για την πόλη...φέρνει και τουριστική ανάπτυξη στην πόλη, φέρνει και περισσότερα χρήματα(σε ποιόν) απο....τις 500 οικογένειες τριτέκνων!!! ας πούμε...

και κάνουμε άγαλμα τον πόντιο τους αντιστασιακούς και τα....μανιτάρια(είναι στην κουλτούρα του τόπoυ μας και to μανιτάρι;)

η κουλτούρα της πόλης μου πέθανε μαζί με την γιαγιά μου και τα παραμύθια της για την αλεπού που έκανε την τσίρλα της στην κεραμύδα!!!

μαζί με τον πατέρα μου που ήξερε τα τοπονύμια και δεν πρόλαβα να τα μάθω μαζί με το υπέροχο κτίσμα στο ποτάμι απέναντι από το ''κτελ''(δεν χρειάζεται να ξέρω την ιστορία του) που τελικά έγινε μια πανέμορφη, με κόκκινες αποχρώσεις, οικοδομή στολίδι ρε άχρηστοι

η κουλτούρα μου πέθανε από το δέσιμο του παλιού με το καινούργιο εκεί που τώρα στεγάζεται η γραμματεία του ΤΕΙ (δεν χρειάζεται να ξέρω την ιστορία του)

η κουλτούρα μου πέθανε απ την συζήτιση για το πόσο χρειάζεται το εμπορικό κέντρο αντί για την πλατεία (το ρολόι θα το κρατήσετε λαμόγια;)

η κουλτούρα μου πέθανε στην αναμονή του "πνευματικού κέντρου" (δεν σας δείνουν κονδύλια λαμόγια;)

η κουλτούρα μου πέθανε απ την προσδοκία της συμμετοχής του κόσμου στα ανακατωσάρια

αλλα όμως για να επανέλθω στην συγκίνηση,το χαμόγελο, το δάκρυ, το γέλιο, το μεθύσι, το φλέρτ, τον χορό, την έκσταση.....

τι φερνει όλα αυτά σε έναν Γρεβενιώτη έστω μια φορά τον χρόνο για 3 μέρες (μπορεί και 4)

Γιατί πρέπει να προσκυνάμε αυτούς που το εμπνεύστηκαν και να τους τιμούμε

γιατί πρέπει να τους κόυβουμε κάθε χρόνο ,τελικά,λευκή επιταγή για όσα έχουνα κάνει και όσα θα μπορούσαν να κάνουν;

γιατί σε έναν πεθαμένο τόπο, χωρίς παράδοση, χωρίς κουλτούρα, χωρίς αξιόλογους άρχοντες αλλά και με κακής ποιότητας πολίτες έκαναν μία επανάσταση

έδωσαν παρελθόν παρών και ....μέλλον ελπίζω σε αυτούς τους ανθρώπους, σε όλους εμάς.

Όχι στους μανιταρόφιλους, όχι στους κυνηγούς, όχι στους δημαρχονομαρχέους, όχι στους καφετζήδες, όχι στους σουβλατζήδες και στους χαρτοπόληδες, όχι στους ξενοδόχους ΑΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ,ΣΕ ΣΕΝΑ, ΣΕ ΜΕΝΑ, ΣΤΗΝ ΜΑΝΑ ΤΟΥ, ΣΤΑ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙΑ ΜΑΣ .ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

Και ποιος τελικά κερδίζει περισσότερο....κανένας απ αυτούς δεν κερδίζει περισσότερο απο όσο όλοι εμείς...γιατί αποκτούμε κουλτούρα που μπορεί να μείνει λίγο περισσότερο μετά την καθαρή Δευτέρα...ας ελπίσουμε κάθε φορά και περισσότερο.

Υ.Γ. εμένα προσωπίκα δεν με αγγίζει η κουλτούρα των χάλκινων ούτε των ψευτοδημοτικών της ηλεκτρικής κιθάρας και του αρμόνιου των πανιγυριών, έμενα και τα παιδιά μου αλλά και χιλιάδων κόσμου που το παρακολουθούν και είναι γι αυτούς κάτι διαφορετικό μας αγγίζει η κεντρική εκδήλωση του Σαββατόβραδου...δεν γίνεται δεν ξαναγινε και πολύ φοβάμαι ότι δεν θα ξαναγίνει....αποκριά σαν αυτή που θέλουν μερικοί γίνεται την πρωτοχρονιά στη Καστοριά, η στη Κοζάνη παραλληλα με τα ανακατωσάρια η σε κάτι ανεκδιήγητους βραζηλιανοΔήμους της Αθήνας ....

Υ.Γ.2 πόσο άσχημο είναι τελικά να εξαναγκάζουμε ανθρώπους (και εγώ ο ίδιος το κάνω και λυπάμαι γι αυτο) να απολογούνται για κάτι που είναι τόσο μεγάλο (δεν νομίζω να έχει κάνει κάποιος κάτι μεγαλύτερο και ποιο γεναιόδορο στην ιστορία της πόλης) και που αποδεδειγμένα για 9 χρόνια τώρα είναι πετυχημένο...και μιλάει στις ψυχές τόσων ανθρώπων....τι άλλο να πώ παρα....RESPECT 

3 σχόλια:

Μάκης Νασιάδης είπε...

Αγαπητέ φίλε. Οι προβληματισμοί και τα ερωτήματά σου εύλογα και εύστοχα, είτε συμφωνώ είτε διαφωνώ, μ’ αυτά. Δεν είναι άλλωστε το ζητούμενο για αυτή την πόλη και το νομό που γεννηθήκαμε. Αυτό που πρέπει είναι… να μάθουμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα-ήσυχα και απλά. Οι άναρθρες κραυγές, οι αφορισμοί και οι μίζερες προσεγγίσεις δυστυχώς έβλαψαν και βλάπτουν αυτόν τον τόπο. Αλήθεια τι να πούμε στα παιδιά μας.
Αυτά τα λίγα για σήμερα. Είναι η πρώτη μου φορά που γράφω σε blogs και αισθάνομαι αμήχανα. Όχι γιατί δε θεωρώ ότι δεν αξίζουν, αλλά γιατί πιστεύω ότι πολλές φορές πίσω από κάθε ανωνυμία – την οποία δεν την τηρώ γιατί δυστυχώς ή ευτυχώς έμαθα να σκέφτομαι φωναχτά και επώνυμα- κρύβονται άνθρωποι με απόψεις, που ίσως αν τις υπέγραφαν με το όνομά τους θα λοιδορούνταν, όπως συμβαίνει κατά κανόνα σ’ αυτόν τον έρμο τον τόπο μας.
Μάκης Νασιάδης

Μάκης Νασιάδης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Καταπληκτικό κείμενο.Μπράβο!