Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014
Κυριακή 9 Μαρτίου 2014
Δεν θα έλεγα ότι είναι προφητικό το ποιήμα αυτό του Καβάφη, γιατί αυτό θα αδικούσε τους αυτοκράτορες και τους συγκλητικούς της κάθε περασμένης εποχής, είναι όμως σύγουρα πιό επίκαιρο από ποτέ.
Μένουν οι οι δυο τρεις τελευταίες στροφές να επαληθευτούν και η λύση (δικαιολογία) των Βαρβάρων σύντομα θα τελειώσει...
Μένουν οι οι δυο τρεις τελευταίες στροφές να επαληθευτούν και η λύση (δικαιολογία) των Βαρβάρων σύντομα θα τελειώσει...
Σάββατο 8 Μαρτίου 2014
Περιμένοντας τους Bαρβάρους
— Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
— Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
—Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.
— Γιατί οι δυο μας ύπατοι κ’ οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ’ ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους.
—Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαρυούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.
— Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ η πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
__
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.
— Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
— Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
—Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.
— Γιατί οι δυο μας ύπατοι κ’ οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ’ ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους.
—Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαρυούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.
— Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ η πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
__
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.
Τρίτη 4 Μαρτίου 2014
Με την ευκαιρία της αποκριάς και εφέτος έπεσα, εκτός από την συνηθισμένη κατάθληψη, σε περισυλλογή, που καμια φορά είναι το ίδιο και το αυτό.
Ξαναθύμωσα με τον Βαγγέλη τον Ροκ αλλά έγινα βαρετός μέχρι και στον εαυτό μου τον ίδιο (κάτι που συμβαίνει συχνά και με πολύ περισσότερο ασήμαντες αφορμές)
Αυτό που με έκανε όμως να κάνω αυτή την ανάρτηση είναι η απουσία σημαντικών ανθρώπων από την καθημερινότητα της μικρής μας πολιτείας.
Και άντε σημαντικοί άνθρωποι δεν υπάρχουν στην γενικώς και σε όλους τους τομείς φτωχή πόλη μας...λείπουν ή εκλείπουν όμως και οι σημαντικές προσπάθειες λιγότερο ''σημαντικών'' ανθρώπων.
(βαριέμαι να δικαιολογήσω την ύπαρξη ή μη των εισαγωγικών στην λέξη σημαντικοί, μου φτάνουν οι τόνοι σ'αυτό το κείμενο!).
Καμιά φορά σκέφτομαι μήπως υπάρχουν λογαριασμοί στις τράπεζες που στιβάζουν οι πελάτες τους εκτός από το περίσευμα της καζάντιας τους και αποθέματα γραμμάτων και πολιτισμού.
Μήπως υπάρχουν λόγιοι γερολαδάδες στα Γρεβενά που προτιμούν να κρύβουν κάτω από το μαξιλάρι τις γνώσεις και το ταλέντο τους παρά να το μοιράζονται με τους συνανθρώπους τους. Και είναι αυτός ο πλούτος τέτοιος ρε γαμώτο που ούτε ο Κάστρο δεν θα μπορούσε να αναδιανέμει.
Και είναι κάτι τέτοιες στιγμές που σκέφτομαι...ξύπνα ρε...και διάβασε κανένα βιβλίο, αεί διδασκόμενος που έλεγε και ο αρχαίος ή ξεκίνα εκείνα μαθήματα πιάνου για να ξεθάψεις το κρυμένο ταλέντο σου, πιάσε τα πινέλα σου, την φωτογραφική σου μηχανή, κολύμπα, ξέθαψε τα χιονοπέδιλα σου, σφύρα μια σφυρίχτρα ρε αδερφέ...προλαβένεις (αυτή η ορθογραφία μου που όλο και γίνεται χειρότερη δεν προλαβαίνω με τίποτα να διορθώσω).
Σφυρίχτρα ξέρουμε όλοι μας λίγο πολύ (έμεινε και κάτι που μπορεί να φανεί χρήσιμο από τα ανακατοσάρια στην...αναδιανομή που ονειρεύομαι) ας αρχίσουμε με αυτό. Σαν να έγινε καταστροφή του κόσμου και το μόνο πολιτιστικό στοιχείο που μας έμεινε να είναι η σφυρίχτρα.
Ας την μελετήσουμε, ας την αναδείξουμε και ας την εξελίξουμε.
Θα κρατήσουμε τα μανιτάρια για να τρεφόμαστε και απολοιθώματα θα είναι ο χθεσινός μας υποπολιτισμός.
Δεν μπορεί όλο και κάποιος θα είναι ξεχωριστό ταλέντο και θα κάνει ένα βήμα παραπέρα στη μουσική. μπορεί να δημιουργήσει και σχολή και να ανακαλυφτεί ένα ολόκληρο είδος μουσικής.
Και όλα αυτά πρέπει να γίνουν γρήγορα πριν ανακαλύψουμε ξανά τις τράπεζες και τα μαξιλάρια και καταχωνιάσουμε και αυτόν τον πλούτο μας...
Σχωρεμένοι
Ξαναθύμωσα με τον Βαγγέλη τον Ροκ αλλά έγινα βαρετός μέχρι και στον εαυτό μου τον ίδιο (κάτι που συμβαίνει συχνά και με πολύ περισσότερο ασήμαντες αφορμές)
Αυτό που με έκανε όμως να κάνω αυτή την ανάρτηση είναι η απουσία σημαντικών ανθρώπων από την καθημερινότητα της μικρής μας πολιτείας.
Και άντε σημαντικοί άνθρωποι δεν υπάρχουν στην γενικώς και σε όλους τους τομείς φτωχή πόλη μας...λείπουν ή εκλείπουν όμως και οι σημαντικές προσπάθειες λιγότερο ''σημαντικών'' ανθρώπων.
(βαριέμαι να δικαιολογήσω την ύπαρξη ή μη των εισαγωγικών στην λέξη σημαντικοί, μου φτάνουν οι τόνοι σ'αυτό το κείμενο!).
Καμιά φορά σκέφτομαι μήπως υπάρχουν λογαριασμοί στις τράπεζες που στιβάζουν οι πελάτες τους εκτός από το περίσευμα της καζάντιας τους και αποθέματα γραμμάτων και πολιτισμού.
Μήπως υπάρχουν λόγιοι γερολαδάδες στα Γρεβενά που προτιμούν να κρύβουν κάτω από το μαξιλάρι τις γνώσεις και το ταλέντο τους παρά να το μοιράζονται με τους συνανθρώπους τους. Και είναι αυτός ο πλούτος τέτοιος ρε γαμώτο που ούτε ο Κάστρο δεν θα μπορούσε να αναδιανέμει.
Και είναι κάτι τέτοιες στιγμές που σκέφτομαι...ξύπνα ρε...και διάβασε κανένα βιβλίο, αεί διδασκόμενος που έλεγε και ο αρχαίος ή ξεκίνα εκείνα μαθήματα πιάνου για να ξεθάψεις το κρυμένο ταλέντο σου, πιάσε τα πινέλα σου, την φωτογραφική σου μηχανή, κολύμπα, ξέθαψε τα χιονοπέδιλα σου, σφύρα μια σφυρίχτρα ρε αδερφέ...προλαβένεις (αυτή η ορθογραφία μου που όλο και γίνεται χειρότερη δεν προλαβαίνω με τίποτα να διορθώσω).
Σφυρίχτρα ξέρουμε όλοι μας λίγο πολύ (έμεινε και κάτι που μπορεί να φανεί χρήσιμο από τα ανακατοσάρια στην...αναδιανομή που ονειρεύομαι) ας αρχίσουμε με αυτό. Σαν να έγινε καταστροφή του κόσμου και το μόνο πολιτιστικό στοιχείο που μας έμεινε να είναι η σφυρίχτρα.
Ας την μελετήσουμε, ας την αναδείξουμε και ας την εξελίξουμε.
Θα κρατήσουμε τα μανιτάρια για να τρεφόμαστε και απολοιθώματα θα είναι ο χθεσινός μας υποπολιτισμός.
Δεν μπορεί όλο και κάποιος θα είναι ξεχωριστό ταλέντο και θα κάνει ένα βήμα παραπέρα στη μουσική. μπορεί να δημιουργήσει και σχολή και να ανακαλυφτεί ένα ολόκληρο είδος μουσικής.
Και όλα αυτά πρέπει να γίνουν γρήγορα πριν ανακαλύψουμε ξανά τις τράπεζες και τα μαξιλάρια και καταχωνιάσουμε και αυτόν τον πλούτο μας...
Σχωρεμένοι
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)