Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

ειναι καιρος τωρα που θελω να γραψω για το τι σημαινει για μενα η θρησκεια μου, για το τι σημαινει για μενα να πιστευω στον Χριστο και στην Ανασταση που εφερε στην ζωη μου και στην ζωη ολων γυρω μου αυτη η..."ομορφοτερη ιστορια του κοσμου". Και φυσικα αυτην μου την αναγκη δεν την εχω γιατι πρεπει να υπερασπισω τα πιστευω μου ουτε γιατι παρασυρομαι (που παρασυρομαι ετσι κι αλλιως) απο το πνευμα των ημερων.

αυτη την αναγκη την εχω κυριως οταν ακουω ολους αυτους τους αμφισβητιες της νοημοσυνης μου και της ενηλικης και συγχρονης κρισης μου....ολους αυτους που αναλαμβανουν να με κατεβασουν απο τα τοσο ψηλα που πεταω, να με προσγειωσουν στην γη, να με επαναφερουν στην πραγματικοτητα...

αλλα κυριως οταν ακουω ολους αυτους τους υβριστες των ιερων και οσιων που για περισσοτερα απο δυο χιλιαδες χρονια εθρεφαν, θρεφουν και θα θρεψουν γενεες και γενεες ανθρωπων...

ανθρωπων που ερωτευονται, που προσπαθουν να ζουν και που πεθαινουν...

ανθρωπων που κλεβουν που σκοτωνουν που κανουν πολεμους και καταστροφες...

ανθρωπων σαν εμας και σαν αυτους...και σαν εσας...σαν ολους μας...

και τοτε μου ερχεται στο μυαλο η παιδικη μου ηλικια...μου ερχεται στο μυαλο η εκκλησια της ενοριας μου και ο παπας της γειτονιας μου...αυτος ο παπας που ολη η πιτσιρικαρια ετρεχε να του φιλησει το χερι, αυτος ο παπας που μας κοινωνουσε καθε Κυριακη, που μπορει και να επερνε στο σπιτι του για ψωμι της ημερας καμια λειτουργια που περισσευε, που μας κυνηγουσε απο το προαυλιο της εκκλησιας να μην παιζουμε μπαλα, καθε μερα, και καθε μερα εμεις εκει παιζαμε, που δεν το συμπαθουσα και ιδιαιτερα ειναι αληθεια γιατι ηταν απομακρος και ξυνος αλλα ο ρολος του ηταν τοσο καθορισμενος που δεν με ενοχλουσε ουτε με εδιωχνε απο την εκκλησια και το ιερο του ναου...

μου ερχεται επισης στο μυαλο η διαδρομη απο την εκκλησια στο σπιτι...αργα μετα τα μεσανυχτα αφου τελειωνε η λειτουργια της αναστασης του Κυριου, οταν προσπαθουσαμε να φερουμε το αγιο φως απο τον αποτομο χωματοδρομο, τοτε, στο χωριο...το αγιο φως που στριμογνομασταν να το παρουμε απο τα τρια κερια του παπα με το δευτε λαβετε φως...

μου ερχεται στο μυαλο η περιφορα του επιταφιου στην μικρη μας πολιτεια, η περιφορα που καθε φορα με εκπλησει απο το πληθος που την ακολουθει και απο την κατανυξη που με πλημυριζει αλλα και απο την συγκινηση που νοιωθω οταν προσπαθω να μπω στην παιδικη ματια και την παιδικη ψυχουλα των δικων μου παιδιων και να νοιωσω και παλι αυτα τα πρωτα αγνα αισθηματα που ενοιωθα και εγω στην ηλικια τους...

αλλα και η προετοιμασια, η μυρουδια των τσουρεκιων, τα κοκκινα αυγα, οι καμπανες, τα φιλια της αγαπης, τα δακρυα της αναστασης

μετα το γλεντι της Κυριακης, οι σουβλες, η οικογενεια που μαζευεται το εορταστικο τραπεζι το τσουγκρισμα των αυγων...

ειναι τοσα πολλα που θυμαμαι αυτες τις μερες γι αυτες τις μερες και ειναι και τοσες οι εμπειριες που προστιθενται καθε χρονο που μπορουσα να προσθετω συνεχεια

..και σε μια εποχη που μας εχουν αφαιρεσει την ελπιδα, σε μια εποχη που εχουν σπειρει τον φοβο και την αβεβαιοτητα για το μελλον τοσο εντεχνα, σε μια εποχη που εχουν ισοπεδωσει τα παντα και προσπαθουν να καταστρεψουν ολα οσα μας κρατουν ελευθερους και δυνατους σε μια εποχη που με την δικαιολογια της οικονομικης δυσκολιας κανουν απροκαλυπτη επιθεση στην ηθικη μας στην ιδεολογια μας στην ελευθερια μας στα πιστευω μας στα θελω μας και στα μπορω μας, σε μια τετοια εποχη βρισκονται ανθρωποι που στηριζουν ολο αυτο το οικοδομημα της νεας ταξης πραγματων, που για να ικανοποιησουν τις ανωμαλες ορεξεις τους, η για να ικανοποιησουν το ανικανοποιητο πορτοφολι τους η μονο και μονο απο βλακεια και αμαθεια γινονται μοχλοι και οργανα αυτου του καθεστωτος που προσπαθει να επιβαλει τις αρρωστες ορεξεις του σε ολους μας...

σε μαι εποχη που τα μεσα ενημερωσης κανουν πολεμο πραγματικο για να μας πεισουν οτι ειναι αρμοδιοτερος δικαιουται να ομιλει και γνωριζει καλυτερα τα θελω του κοσμακι ο Τσιπρας του 2.5 % π.χ. απο τον Ανθιμο της Θεσσαλονικης εκλεκτο ποιμενα και υπηρετη της εκκλησιας μας.

ο,τι ηταν μεγαλυτερος ηγετης και αρχηγος ο Σιμιτης π.χ. απο τον αχιεπισκοπο Χριστοδουλο

και αν σας φαινεται ατυχης η συγκριση ειναι γιατι εχεται παρασυρθει απο τις σειρηνες που θελουν την "εκκλησια" να μην μιλαει και να μην ειναι ενεργα πολιτικη δυναμη σε αυτον τον τοπο, ειναι γιατι αυτοι που ξερουν οτι η "εκκλησια" ειναι η τελευταια δυναμη που απεμεινε να ενωνει τον κοσμο κατω απο ενα κοινο και μοναδικο πιστευω, την τρεμουν και προασπαθουν να την καταστρεψουν χρησιμοποιοντας τις κατ αυτους αδυναμιες των εκπροσωπων της για να κατηγορισουν την ιδια.

ουφ βαρεθηκα δεν συνεχιζω...ξερω οτι ειναι επικινδυνο και πανω απο τις δυναμεις μου να ασχολουμαι με ενα τετοιο θεμα ετσι απλα αλλα...ο αφθορμητισμος μου ειναι κατι που η ανωνυμια αφηνει ελευθερο να αυθαιρετει...







Δεν υπάρχουν σχόλια: