Το στομάχι που σκέφτεται...

Της Λιάνας Κανέλη

Λαμόγια, φοροφυγάδες, μπαταχτσήδες, τελμπεχανάδες, κοπρίτες, βολεμένοι, διεφθαρμένοι, κ.λπ., κ.λπ... Αυτές είναι μερικές μόνο από τις βρισιές που εκτόξευσαν και εκτοξεύουν οι κυβερνώντες εναντίον όλων μας, εκφασισμένα γενικευτικά, εντός εκτός Ελλάδας. Ομιλούν ως καθαροί, διορθωτές όχι απλώς του καθενός και της καθεμιάς μας αλλά και του DNA μας ακόμη. Με το βδελυρό καλοσιδερωμένο ύφος που είχε ο Μπους όταν έλεγε όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εχθρός μου, απευθύνονται στην πλέμπα σε παράξενα δίδυμα ζευγάρια από το Λοβέρδο και τον Παπουτσή ως τον Ρέππα και τον Μανδραβέλη.

Ολοι μας συλλήβδην τουβλάκια του Μάνου που του χαλάσαμε το αστικό lego με διαδηλώσεις, υπαίθριες συναθροίσεις, διαμαρτυρίες στις....
γειτονιές και γενικευμένες εμπόλεμες αντιστάσεις σαν της Κερατέας.

Σε διαπροσωπικό επίπεδο οι μισές απ' αυτές τις βρισιές ή και μία μόνο θα οδηγούσε τον καθένα και την καθεμιά από μας στο νοσοκομείο ή στο κρατητήριο επειδή πιαστήκαμε στα χέρια με τους υβριστές. Κι όμως, αυτό το λεξιλόγιο λουμπενοποιημένα χουλιγκάνικο («πούλα ρε τώρα την ΠΑΕ») πέρασε και στην τρόικα που με τον επισημότερο τρόπο έστησε ένα σκλαβοπάζαρο και φωνάζει «πουλάτε, ξεπουλάτε, γιατί αγοράζουμε».

Ο εκχυδαϊσμός του πολιτικού λεξιλογίου με άρωμα πρώιμου μουσολινισμού έχει επιπτώσεις πολιτισμικής διαστροφής που θα τις εισπράξουμε στο όχι μακρινό μέλλον με μια γενιά χαμένη στην απολίτικη χάπενινγκ αντίσταση εξαιρετικά πρόσφορη για μικρούς και μεγάλους εκκολαπτόμενους Ροβεσπιέρους της διπλανής πόρτας.

Θέλει προσοχή κι απαντοχή και βαθιά μελέτη η καθημερινώς επιβεβαιούμενη αξιωματική ρήση του Μακλούαν «το μέσο είναι το μήνυμα». Με συνομιλητή το ΣΚΑΪ και την Αστυνομική Διεύθυνση Σερρών, με αντισυμβαλλόμενο τον Πεταλωτή που αγνοεί τάχα μου δήθεν την υφή, το σκοπό και τα μέσα της άσκησης στο Κιλκίς ή την κάθε γκρουπουσκούλικη ΜΚΟ που πουλάει νταβαντζιλίκι σε εμφανώς αναξιοπαθούντες ντόπιους και ξένους προλετάριους το παιχνίδι γίνεται με σημαδεμένη τράπουλα, εκτυφλωτική αναίδεια και όζουσα περιρρέουσα ατμόσφαιρα μιας καταπτωτικής αποσύνθεσης. Θέλει προσοχή αυτό το πολιτικό καμπαρέ ενός διαρκούς μεσοπολεμικού νοσηρού κλίματος που σαγηνεύεται από τον Κυνόδοντα κι αποτάσσεται μετά βδελυγμίας, την παιδεραστία. Η Ευρώπη ξέφτισε κι αγκιστρώνεται από τα στρας του Μπερλουσκονισμού και τις ψυχαναλύσεις κάθε μούμιας που κοσμεί μουσεία φτιαγμένα από λάφυρα εισβολέων και νομιμοποιημένων σφαγέων - κονκισταδόρες.

Η πολιτισμική επικοινωνιακή κατρακύλα, ο γκλαμουράτος ταξικός δωσιλογισμός, η αριστερή επιθετική αυτοκριτική, τα αγριόχορτα - ζιζάνια των φανταχτερών και προβεβλημένων υποκειμενισμών καθιστά πιο επιτακτική από ποτέ την ανάγκη μιας πολιτιστικής έσχατης γραμμής άμυνας, γιατί αυτό που έρχεται είναι λάσπη ανακατεμένη με αίμα και αναγωγή των μαζικών εγκλημάτων σε βάρος του λαού σε τυπικές αναφορές στατιστικών μεγεθών. Οταν οι άνεργοι αυξάνονται ευθέως ανάλογα των κερδών, τότε τα φώτα στο πολιτικό καμπαρέ δείχνουν πιο σαπούνι φτιαγμένο από ανθρώπινη σάρκα ετοιμάζεται να καθαρίσει τη δήθεν κόπρο του αφεντικού Αυγείου. Δεν είναι ο Ηρακλής. Είναι ο φασίστας με τη στολή των καιρών καρεδάκι σε παράθυρο της μικρής οθόνης των μεγάλων ψεμάτων. Ο πολλαπλασιαστής ισχύος των κομμουνιστών ήταν πάντα η τέχνη, ο πολιτισμός. Αυτή, είναι μάχη που κρίνει εν πολλοίς τον πόλεμο για ένα αξιοπρεπώς σταθερά γεμάτο στομάχι που μπορεί κι εξακολουθεί να σκέφτεται πέραν της πείνας...