Καλημέρα, ακυβερνησία!
08/11/2010

του Γιάννη Σιδέρη

Ο βασιλιάς είναι γυμνός; Ο πρωθυπουργός χθες βράδυ απεκδύθηκε την λεοντή που απλώς είχε προβάρει (όπως τελικά αποδείχτηκε) ως στολή παραλλαγής κατά την προεκλογική περίοδο και μέσω της οποίας μόστραρε την εικόνα του αποφασισμένου ηγέτη, εκτοξεύοντας εκβιαστικά διλήμματα προς τον λαό, ότι δήθεν θα οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές, αν η λαϊκή ψήφος δεν επιδοκίμαζε την πολιτική του μνημονίου, εάν δεν του έδινε πίστωση χρόνου και εμπιστοσύνης.
Η απόφαση που γέννησε το εκβιαστικό δίλημμα, είχε παρθεί υπό την εντύπωση των τρομοκρατικών μηνυμάτων που εξέπεμπαν οι εσωτερικές δημοσκοπήσεις του ΠΑΣΟΚ και οι οποίες έδειχναν ότι επέρχεται συντριπτικό εκλογικό πλήγμα στην κυβερνητική παράταξη. Ο εκβιασμός λειτούργησε οριακά, το κυβερνών κόμμα διασώθηκε.

Φυσικά ουδείς, με στοιχειώδη πολιτική πείρα, πίστευε ότι το ΠΑΣΟΚ θα έπαιρνε στις εκλογές τα λυμφατικά ποσοστά που έδιναν οι δημοσκοπήσεις. Η εκλογική διάσωση- αλλά όχι επιτυχία - του ΠΑΣΟΚ δεν οφείλεται μόνο στο εκβιαστικό δίλημμα των εκλογών που έθεσε ο Παπανδρέου. Υπάρχει κάτι βαθύτερο στο κοινωνικό σώμα που αποδείχτηκε και στο «βρώμικο 89»: Οι οπαδοί των μεγάλων παρατάξεων μπορεί να απογοητεύονται από την εφηρμοσμένη πολιτική του κόμματός τους όταν αυτό βρίσκεται στην εξουσία, μπορεί να δυσανασχετούν, να εξεγείρονται, να απειλούν με καταψήφιση, αλλά όταν φτάνει η ώρα της κάλπης επανακάμπτουν στην αρχική τους κύτη. Δεν είναι τα «πρόβατα που επιστρέφουν στο μαντρί», όπως τους θέλουν η πολιτική φιλολογία της παραδοσιακής Αριστεράς και η ανιστόρητη ανάλυση της νεοφιλελεύθερης αφασίας. Υπάρχει ένα ιστορικό πολιτικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία, υπάρχει παράδοση, μνήμη, βίωμα, πολιτική ένταξη που «ξεκινάει από πολύ μακριά και φτάνει πολύ μακριά» - για να θυμηθούμε και τον Γιάννη Ρίτσο, όπως απήγγειλε σε μια γιορτή της ΚΝΕ, αναφερόμενος βέβαια στο ΚΚΕ .

Είναι ένα ρεύμα δεκαετιών, σμιλεμένο από αγώνες της τότε εποχής, που έχουν ενσταλάξει -και- συναισθηματική φόρτιση σε κοινωνικές μάζες οι οποίες ακόμη βρίσκουν την έκφρασή τους στο πολιτικό κόμμα ΠΑΣΟΚ. Είναι μια ιστορική «πρόσοδος» που ακόμη είναι ζώσα, ικανή να του προσπορίζει ψήφους , παρόλες τις μαλακίες, τις ασυνέπειες, τις μπαγαμποντιές, τα σκάνδαλα που διαπράττει - το κατάλαβαν ξαφνιασμένοι ο Συνασπισμός και η ΝΔ το 89, όταν νόμιζαν ότι στέλνοντας τον Αντρέα στο ειδικό δικαστήριο θα διαμοίραζαν τα εκλογικά ιμάτιά του!

Χθες το βράδυ ο κ. Παπανδρέου, πριν το Μαξίμου και την ελάχιστα πειστική «επινίκια» δήλωσή του με την οποία έβαλε τελεία και παύλα στο θέμα των πρόωρων εκλογών, πέρασε από τα κεντρικά γραφεία της Ιπποκράτους, για να συσκεφθεί. Ρωτούσε την γνώμη των στελεχών που παραβρίσκονταν, καμιά δεκαριά ήταν, αν θα έπρεπε να πάει σε εκλογές. Μεταξύ των παρευρισκομένων, ενδεικτικά αναφέρουμε, τον «γερόλυκο» των εκλογικών αναμετρήσεων Κώστα Λαλιώτη, την …μύστη των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών βουλευτίνα Ελενα Παναρίτη, τον γραμματέα Μ. Καρχιμάκη αλλά και την …Αννα Νταλάρα! Αργότερα στο Μαξίμου, οι θεσμικοί του «πρωινού καφέ», Ραγκούσης, Γερουλάνος, Πεταλωτής, Αθανασάκης κλπ απεφάνθησαν: Όχι εκλογές! Κυκλοφόρησε ανεπισήμως η δικαιολογία ότι το ΠΑΣΟΚ προηγείται «ικανοποιητικά» σε …οχτώ περιφέρεις, άρα ο λαός εξέφρασε την εμπιστοσύνη του στην κυβερνητική πολιτική και το μνημόνιο!

Ανεξάρτητα του ότι δεν ήταν οχτώ οι περιφέρειες - αλλά γιαυτά δεν θα αφιερώσουμε χώρο στο protagon, υπάρχουν άλλες πηγές για τέτοια ενημέρωση - το πρόβλημα που προκύπτει πλέον για την κυβέρνηση είναι δισεπίλυτο: Με ένα ασθενές εκλογικό αποτέλεσμα υπέρ της, καλείται να κάνει τέτοιες τομές στην ελληνική κοινωνία οι οποίες θα προκαλέσουν πόνο και δάκρυ, έτσι που σύντομα θα αρχίσει εκ νέου να αμφισβητείται η νομιμοποίησή της. Ο κ. Παπανδρέου δεν έπρεπε να είχε βάλει το δίλημμα, αλλά αφού το έβαλε θα έπρεπε να δείξει την αποφασιστικότητα να το τραβήξει ως το τέλος. Τώρα, μετά από τόσους άσκοπους λεονταρισμούς, επανήλθε στην αφετηρία από την οποία ξεκίνησε: Μια κυβέρνηση γυμνή από κοινωνικούς συμμάχους, στερημένη από ισχυρή και αδιαμφισβήτητη λαϊκή εντολή, θα είναι εύκολο θύμα του ανέξοδου λαϊκισμού της αντιπολίτευσης. Και αυτό στη παρούσα φάση που βρίσκεται η χώρα, είναι χειρότερο και από την ύπαρξη μιας «ανάλγητης» αλλά αποφασισμένης κυβέρνησης που ξέρει τι θέλει και πως θα το επιτύχει…