βρέθηκα μετά από 3 περίπου δεκαετίες σε ένα δημοτικό σχολείο την πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς συνοδεύοντας ένα από τα πρωτάκια, πρωτάρης και εγώ μπαμπάς.

αν και υπήρχε ένα σχετικό άγχος.Για ολους μας (γονείς κυρίως....τα παιδιά τι άγχοςνα έχουν από μόνα τους) έκανα τελίκά μια διαπίστωση...

Από όσο μπορώ να θυμάμαι...και θυμαμαι αρκετά καλά...δεν άλλαξε απολύτως τίποτα...

τα ίδια σχολεία, οι ίδιες αίθουσες, τα ίδια θρανία...ακόμα και οι ''ίδιοι'' δάσκαλοι.

Μόνο τα παιδιά αλλάζουν γιατί φεύγουν για να γίνουν και αυτά γονείς ή δάσκαλοι και να βάλουν τα επόμενα παιδιά σε κάτι που δεν αλλάζει με τίποτα!!!!

Υποστήριζα ότι στα χρόνια που πέρασαν και απ όσο θυμάμαι....υπάρχρει πρόοδος.

Με το αυτοκίνητακι μας, το σπιτάκι μας, την super TFT απείρων ιντσών TV μας, τις διακοπές μας...

όλα πάνε γοργά προς τα...κάπου

Το σχολείο όμως μένει το ίδιο...δεν αλλάζει τίποτα.

Εκτός αν υποστιρίζει κάποιος ότι ανέβηκε το επίπεδο και η ποιότητα των γνώσεων και των δασκάλων!!!!

Πως θα πάει μπροστά ένας λαός, ένα κράτος, ένας άνθρωπος αν η παιδεία του με η χωρις εισαγωγικά μένει στασιμη αν όχι σε τέλμα?

Και να σκεφτεί κανείς οτι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας παιδευόμαστε για να παιδευτούμε, και το υπόλοιπο παιδευόμαστε για να ακυρώσουμε όλα αυτα και να ψάξουμε τα φράγκα